نکات تفسیری سوره شریفه عصر

نکات تفسیری سوره شریفه عصر، با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما به درگاه خداوند یگانه، امروز در خدمت شما دوستان نازنینم هستم با نکات تفسیری سوره شریفه عصر. 

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» 
«وَالْعَصْرِ»
«إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ»
«إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»

در این سوره خداوند به خسران آدمی داره اشاره می‌کنه، والعصر، قسم به عصر، عصر در هر جایی از قرآن که آمده، معمولش به این مضمون و منظور بوده، معنی عصاره‌گیری، فشردگی و سختی مقصود بوده گویا، به نظر میاد که انسان در سختی‌های روزگار هست که فشرده میشه و تحت شرایط خاصی که قرار می‌گیره اون عصاره‌ی وجودیش، جوهر وجودش ظهور و بروز می‌کنه. آمده که در زیر و رو شدن روزگار و سختی‌های دهر که هر انسانی در اون شرایط هست که جوهر وجودیش رو بروز میده، اونجاست که نشون میده چه نقشی داره، چه کاره هست. یعنی اصولا سختی‌ها هستند که انسان سازند، همینطوری در راحت و رفاه کمترکسی در طول تاریخ ساخته شده. البته این نکته رو من اضافه کنم که لزوما اینطور نیست که ما خودمون رو به سختی بندازیم برای اینکه بگیم خب من می‌خوام به یه جایی برسم پس باید خودم رو دچار سختی‌ها کنم، خیر، منظور این هست که من وقتی که تمام شرایط و احوالات اطرافم اونقدر عالی هست که به ضرورت تغییر، به ضرورت رشد دادن خودم نرسیدم پس تغییری هم در زندگی حاصل نمی‌کنم. عصر روز هم می‌تونیم برداشت کنیم در اینجا، ما در زمان خودمون حالا تا دیروقت بیداریم و کار می‌کنیم، ولی در طول تاریخ هر موقع که عصر می‌شده همه از کار روزانه برمی‌گشتند به سمت خونه و زندگیشون، برق که نبوده، اونا تا بخوان برسند به خونه‌هاشون باید یکی دو ساعت قبل از غروب راه میوفتادند و کارهاشون هم معمولا تو صحرا و دشت بوده دیگه، زودتر برمی‌گشتند تا قبل  از تاریکی هوا برسند به خونه‌هاشون.  یعنی عصر روز میشه پایان تلاش روزانه. یعنی صبح که از خواب بیدار میشیم و میریم دنبال کار و زندگیمون وقتی که تمام میشه، آدم باید یه ارزیابی بکنه، از خودش بپرسه امروز چکار کردم؟ امروز چه دست‌آوردی داشتم؟ یک روز از عمرم گذشت، خدا که به من عمر جاوید نداده، ما عمرمون محدود به چند سالی میشه. یه تعبیری در نهج‌البلاغه هست که می‌فرماید تنفس‌های هر انسان گام‌هایی هست که به سوی پایان زندگیش برمی‌دارد. در واقع یعنی یه خط پایانی برامون قرار داده شده و همینطور که نفس می‌کشیم به خط پایان هم نزدیک و نزدیک‌تر میشیم...