نکات تفسیری آیت الکرسی - قسمت چهارم

نکات تفسیری آیت الکرسی - قسمت چهارم ، با آروزی قبولی طاعات و عبادات شما دوستان عزیز به درگاه پروردگار یگانه، امروز هم در خدمتتون هستم با قسمت چهارم نکات تفسیری آیت‌الکرسی که مربوط به آیه 257 سوره شریفه بقره هست. 

فقط یه خلاصه از آیات قبل رو خدمتون عرض می‌کنم، اینکه این آیات، آیات توحیدی هستند که تار و پود قرآن حکیم هست، معرفی الله بود و مهمترین ویژگی‌های ذات خداوند که حی و قیوم هست، حی یعنی منشا حیات، زنده‌ی جاوید، قیوم هم یعنی کسی که برپادارنده هست، حرکت‌دهنده هست، درواقع هم حیات هستی و هم حرکت جهان هستی از اون ناشی میشه، و بعد گفتیم که خداوند رو نه چرت می‌گیره نه خوابش میبره، تمام وقت در اداره ملکش حضور داره و بعد اینکه مالکیت مطرح شد چون خداوند حیات بخش و حرکت‌دهنده هست، در تمام هستی مالک هم هست، پس تمامی آنچه در آسمان‌ها و زمین هست متعلق به تنها فرمانروای هستی، خداوند هست. و بعد می‌خواد بگه هرنوع ترکیب شدنی و وصل شدنی که از شفع میاد و معنی شفع هم به هم پیوستن هست، در عالم تنها در مشیت خداوند و طبق نظامات خداوند هست که انجام میشه، هر نوع ترکیبی، هرنوع اضافه و کم شدنی چه در جهان مادی و چه در جهان شریعت درواقع در نظامات خداوند هست که صورت می‌گیرد. اگر یک انسانی هدایت می‌کنه مارو، آگاهی می‌بخشه خود این هم یک قوانینی داره فعل و انفعالاتیست که خداوند این رو قرار داده، همه‌ی این اتفاقات در چهارچوب خداست، و خداوند به تمام پدیده‌ها چه در گذشته، حال و آینده علم کامل داره، و هیچ کدوم از موجودات خداوندی به اندازه سرسوزن آگاهی و علم ندارند مگر اون چیزی که خداوند بهشون عنایت کرده اون هم به اندازه نیازشون. جهان هستی بی‌نهایت وسیع هست و اداره این جهان بی‌نهایت عظیم خداوند رو خسته نمیکنه. بعد از تمام این توضیحات به اونجا رسید که پس وقتی که تمام مسائل انقدر روشن و واضح اومده چه دلیلی داره ما بخواهیم کسی رو به زور مسلمان کنیم، هدایتش کنیم، هر کسی با اون عقل و فهم و درکی که از خداوند دریافت کرده خودش تشخیص میده و میتونه با نگاه کردن به احوالات گذشتگان خودش درک کنه که چه راهی به نفعش هست و چه راهی به ضررش هست. امروز می‌رسیم به آیه 257:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» 
« اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النّورِ وَالَّذينَ كَفَروا أَولِياؤُهُمُ الطّاغوتُ يُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولٰئِكَ أَصحابُ النّارِ هُم فيها خالِدونَ»

خدا یار و یاور، دوست، نگهبان، این‌ها همه معنی ولایت هست. هم دوستی، هم سرپرستی، هم اداره کنندگی. خدا سرپرست کسانی هست که ایمان آوردند. این‌ها تو مسیر زندگیشون یک سرپرست دارند، یک حامی و یک حافظ دارند...