معرفی کتاب شکرگزاری را باور کن - بخش بیستم - خودباوری نشان عزت نفس

خودباوری نشان عزت نفس

بنای جهان ما آدمها به آن شکلی ساخته می شود که خود در باورهایمان سنگ بنای اولیه اش را پی ریزی کرده ایم.

این بدین معناست، هر انسانی که توانسته معماری هنرمندانه ای را برای ساختمان زندگی اش انجام دهد هیچ شگرد و معجزه و فن عجیب و غریبی را از دنیای ماورائی با خود به این جهان نیاورده و یا هرگز این قبیل افراد سحر و جادو و فال در زندگیشان نبوده و نیست. تنها جادوئی که آنان به خوبی می دانند آن است که با ابزار در اختیارشان کیمیاگری می کنند، به این شکل که زمان و ذهن و اراده خویش را باور داشته و اهمیت و احترام برایشان قائل بوده اند و آنها را به خدمت گرفته اند تا آنکه به اهداف ارزشمندشان دست پیدا کنند.

رفتاری که اکثر آدمهای جهان به آن عمل نمی کنند و تنها وقت و انرژی های خویش را صرف اعمالی می کنند تا بلکه دنیا و جهان اطراف را بهبود بخشند، به این امید که جهان درونیشان آباد شود. افسوس که این مسیر تکراری که صدها سال است که صدها هزار انسان می پیمایند به امید آنکه شاید بتوانند با آبادی خرابی های بیرون درون خویش را زیبا کنند، به هیچ عنوان فایده ای ندارد و در عوض بر آشفتگی ها و نابسامانی اوضاع جهان درونیشان لحظه به لحظه می افزاید...

پس چرا به جای آنکه آدمها جلوی هدررفت سرمایه های خویش را (زمان، انگیزه، اشتیاق، انرژی ها) که می توانند صرف لذت بردن از زیبائی های دم دستشان کنند را بگیرند و با احساس خوب در جاده رسیدن به آرمانهایشان حرکت کنند، مدام در حال نبرد و مبارزه با افراد و شرایطی هستند که هرگز هم در این مسیر توفیقی به دست نخواهند آورد؟!