روزهای نخست آشنائی همه چیز چقدر زیبا و لذت بخش بود... رفتارهای طرفین چقدر خالصانه و سرشار از محبت بی قید و شرط بود... انگار که آن دو ساخته شده بودن برای با هم بودن آنقدر که با هم جفت و جور بودن...
چگونه با تغییر رفتار روابطی موفق داشته باشیم؟
به نام یکتا پروردگار
روزهای نخست آشنائی همه چیز چقدر زیبا و لذت بخش بود...
رفتارهای طرفین چقدر خالصانه و سرشار از محبت بی قید و شرط بود...
انگار که آن دو ساخته شده بودن برای با هم بودن آنقدر که با هم جفت و جور بودن...
حال خوب آن دو با هم آدم را به یاد عشق های افسانه ای می انداخت...
خلاصه توی اون روزها رابطه آنها پراز عشق و محبت و گذشت و لذت و شادی بود و در یک کلام آنها از باهم بودن بی نهایت راضی بودند...
اما چه می‌شود کرد انگار تمام آن رفتارهای قشنگ و دل بری های زیبا تنها برای مدت زمان کوتاهی می‌توانست ادامه داشته باشد چون به محض آنکه روابط شکل جدی تری به خود گرفت و آن دو نظر دیگران را در رابطه با طرف مقابل شنیدند و به آن توجه نشان دادند و آرام آرام تحت تاثیر افکار منفی خود و دیگران قرار گرفتند دیگر روابط مانند گذشته لذت بخش و شادی آفرین نشد که نشد...
زمانی که آنها در رابطه با یکدیگر حساب و کتاب کردند...
زمانی که آن دو در پیدا کردن عیوب و نازیبائی در یکدیگر باهم رقابت کردند...
زمانی که رفتارهای پسندیده طرف مقابل انجام وظیفه به شمار آمد...
زمانی که آنها معتقد شدند طرفشان باید اصلاح تربیت شود...
دیگر آن دو از با هم بودن و از وجود یکدیگر نه تنها لذتی نبردند بلکه دائما نسبت به هم شاکی و گله مند هم شدند...
حقیقت این است که تا زمانی آدمها دوست دارند به طرف مقابل خود رفتارهای خوب خود را نشان دهند که درک کنند شخص مرتبط متوجه خصائل خوب وی می‌شود و بابتشان قدرشناس است. تنها در اینصورت است که فرد از روی میل و رغبت و با شوق و علاقه ای وافر می خواهد هر چه بیشتر خوبی کند و به شکل مناسب رفتار خواهد کرد...
